Skip to main content
All Posts By

Laura

Presentatie Dichter bij het Verleden Nieuws

Presentatie Dichter bij het Verleden

It's a wrap. De afgelopen maanden werkten we samen met vormgever Thijs hard aan de afronding van de gedichtenbundel Dichter bij het Verleden in Midden Groningen. Op 11 maart werd de bundel feestelijk gepresenteerd in een goedgevulde zaal in het prachtige Borg Welgelegen te Sappemeer. De presentatie was in handen van Eltje Doddema. Er werden indrukwekkende gedichten voorgedragen door Jeanet Meuken en Bianca Kleijwegt. Voor het team eindigt een bijzondere periode. Het was een intensief proces waarin corona toesloeg en ons zeker 1,5 jaar lang belette het project voort te zetten. Daar bovenop kwam het verlies van teamlid en kartrekker…
12 maart 2023
Gasten voor podcast gezocht Nieuws

Gasten voor podcast gezocht

Nathan Barnacle en ik gaan samen de podcast 'The Unmakeables' starten waarin levensverhalen, mentale weerbaarheid & kracht centraal staan. We zoeken voor het maken van een aantal afleveringen vanaf 1 april, (exacte data volgen) nog een aantal gasten die zouden willen vertellen over hun mentale en/of lichamelijke kwetsbaarheden en proces. Het doel van de podcast is om meer openheid en kennis te genereren, want juist worstelingen zijn voor iedereen herkenbaar. De vraag is nu: wie wil? Opnamelocatie is bij ons thuis in Norg. Interviews kunnen eventueel ook telefonisch plaatsvinden. Neem vooral contact met ons op door het contactformulier in te…
12 maart 2023
Winnend gedicht Remco Ekkers Poëzieprijs Nieuws

Winnend gedicht Remco Ekkers Poëzieprijs

Op 10 september won Laura Mijnders de Remco Ekkers Poëzieprijs. Op veler verzoek volgt hier het winnende gedicht: Toebehoren Geïnspireerd op de tentoonstelling ‘Slavernij. En de Groningers?’ in Museum aan de A Al jong kwam ik erachter dat wat je waard bent wel degelijk in geld uitgedrukt kan worden, dat je anders wordt behandeld wanneer men vreest dat er iets aan je ontbreekt, we dienen bij voorkeur sterk, gezond en gehoorzaam te zijn, zoals de honden waarmee ze ons lachend opjagen wanneer er weer eens iemand probeert te ontsnappen. Ze vindenons altijd. Iedere nacht tellen ze vanaf het dek onze…
20 september 2022
Gedicht ‘Kwetsbaarheid’ met illustratie van Sita Nieuws

Gedicht ‘Kwetsbaarheid’ met illustratie van Sita

'Al mijn dank gaat uit naar de studenten, oud-studenten en medewerkers van de RUG die poëtische zinnen aanleverden voor dit gedicht over kwetsbaarheid'. Geschreven tijdens het huisdichterschap 2021-2022 voor de RUG. Meer werk van Sita zien? Check haar Instagram account: @zonniger. Kwetsbaarheid Er is geen weg meer terug, je armenom mijn schouders doen een oerinstinctontwaken, iets in mij bevriest, schreeuwtdat ik het op een lopen zetten moet ik vermijd het liefst elke vorm vanoogcontact, want wat zijn ogen andersdan de etalages van een ziel, ramen om doornaar binnen te staren en wat schuilt daar in deluwte, wachtend om ontmaskerd te…
20 juli 2022
Het recht om te sterven Essays

Het recht om te sterven

Het is de week van de euthanasie. Waar sommige mensen gemakkelijk met elkaar over de dood praten, is het voor anderen (nog steeds) een taboe om het erover te hebben. Veel mensen stellen het denken over de dood uit. Hoewel er in mijn omgeving ruimte is om het er over te hebben, merk ik in andere families en vriendengroepen dat er nog vaak sprake is van ongemak wanneer het onderwerp 'dood' ter sprake komt. Voor mij is de dood inherent aan het leven. Ik worstel mijn hele leven al met depressies, die mijn kijk op de dood behoorlijk hebben veranderd.…
17 februari 2022
Leven Columns

Leven

We hebben al de nodige wijntjes op. Het is vannacht precies vijf jaar geleden dat ze met haar fietsstuur in het fietsstuur van een ander terecht kwam en zodoende ongelukkig ten val kwam. ,,Als je me vraagt wat ik me ervan herinner, zie ik alleen nog het ziekenhuisplafond voor me die volgende morgen. Ik heb er nog steeds nachtmerries van.’’ Ze heeft twee littekens op haar hoofd, van de pinnen die erin geschroefd moesten worden. Een simpele val. Een gebroken nek. Maanden van herstel. Het doet me denken aan die keer dat een kennis van me werd gebeld toen we…
2 november 2020
Trots Columns

Trots

We kijken naar een serie. Mijn ex is nog steeds niet verhuisd. Toen we de woningbouwvereniging belden om te informeren naar de stand van de zaken, vlogen er verschillende vormen van excuses uit de mond van de telefoniste. Corona. Vakantie. Veel huizen die leeg staan. Te weinig mensen in dienst om alles te kunnen bijbenen. En wij maar wachten. In de keuken staan de dozen muren hoog opgestapeld, het lijkt alsof we een fort aan het bouwen zijn. Misschien doen we dat ook wel. Goed. Bij gebrek aan verhuizing, studie en werk in de tuin dan maar een serie. Fargo.…
24 juli 2020
Verliezen Columns

Verliezen

Als kind had ik geen moeite met verliezen. Waar mijn broer de pionnen van het eurozakgeld bordspel alle hoeken van de kamer liet zien, haalde ik mijn schouders op. Misschien wist mijn broer toen al iets dat ik mij pas later zou beseffen; dat het leven een spel is en dat verliezen pijn doet. Gruwelijk veel pijn. Mijn moeder en stiefvader runden een middeleeuwse kroeg. Het was TT en een groep Ieren was overgevlogen uit Belfast om de motorraces te zien en natuurlijk; ook om te feesten, meiden te versieren en te drinken. Hun oog was onmiddellijk op onze kroeg…
13 juli 2019
Herkenningspunt Columns

Herkenningspunt

,,Ze is verdwenen!’’ ,,Wie?’’ De studente naast me kijkt me vragend aan. ,,Betty, die altijd achter het raam staat op de hoek. Ze adverteert met 'Betty, transseksueel', op haar raam.’’ Ik zie hoe de wenkbrauwen van de studente naast mij zich omhoog bewegen, hoe wazig haar blik zich in de mijne boort. Tijdens een bijeenkomst voor autisten leerde ik dat er op een dag talloze situaties plaatsvinden die je bewustzijn niet bereiken. Vluchtige observaties in de trein. Een blikwisseling met iemand op straat. Het is onmogelijk om alles wat je op een dag ziet, denkt of voelt, te onthouden. Het…
6 april 2019
Babyboom Columns

Babyboom

Toen ik op zesjarige leeftijd tegen mijn moeder zei dat ik eigenlijk geen vrouw wilde zijn, had ze me vierkant uitgelachen. Hoe komt een zesjarig in vredesnaam aan zo’n gedachte? Het was geen geheim in ons gezin dat ik de twee hobbels die zich onder mijn T-shirt begonnen te vormen verafschuwde. Of dat ik liever met jongens speelde dan met meisjes. Mijn ouders begonnen mijn vastbeslotenheid langzaam te vrezen. Dat ging over toen ik ze verzekerde dat ik geen jongen wilde zijn. Een mogelijke transformatie was tot opluchting van mijn ouders uitgesloten. Mijn ouders brachten hun jeugd door op een…
16 februari 2019