Laura

De postbode staat al een tijdje bij de voordeur te prutsen. Het is een hele opgave om een bepaalde hoeveelheid post door de gleuf gedrukt te krijgen. Ik doe niet open, ik geniet van deze dagelijkse worstelingen. Tussen de reclamefolders vind ik een akelig witte enveloppe. Zo een waarvan je meteen weet dat hij belangrijk is. Ik scheur hem in een beweging open. ,,Stort binnen twee weken de verschuldigde vijftig euro op de bankrekening van Stichting Lentis. Wanneer u dit niet doet, bent u in verzuim. Bij tweemaal achterstand wordt u uitgeschreven.'' De brief is gericht aan mijn man, een…

,,Laura''? Ik wil net mijn sigaret uitdrukken op een muurtje in de Herestraat wanneer ik haar stem hoor. Totaal overrompeld blijf ik met het restje filter in mijn hand staan. ,,Dat moet minstens zeven jaar geleden zijn!'' Ik staar recht in het gezicht van mijn verleden. ,,Hoe gaat het met je?'' Ik bekijk mijzelf door haar ogen. Twintig kilo aangekomen sinds de laatste keer dat ik haar zag, vermoeid, blut, rokend en een droog bosje haar op mijn hoofd (een gevolg van een mislukte poging op de kapper te besparen). Ik geef haar een knuffel, snuif de geur van haar…

We zitten met z'n drieën vooraan. Mijn vader, tegen wie ik heel mijn leven al opkijk en mijn broertje, inmiddels uitgegroeid tot een reusachtige adolescent van twee meter vijf. Nooit eerder was mij opgevallen hoeveel ze eigenlijk op elkaar lijken. Dezelfde amandelvormige ogen, de hangende mondhoeken, de oren die aan de bovenkant uit lijken te lopen in een punt. Gelaten laten ze de boel over zich heen komen, alsof ze het gewend zijn, het de normaalste zaak van de wereld is. Maar wanneer je de tijd neemt, ze werkelijk in je opneemt, zie je dat het hun manier is om…

Ze had er overdreven moeilijk over gedaan. ,,Je moet je takenpakket in het oog blijven houden. Je krijgt hier absoluut geen extra uren voor.'' Verontwaardigd had ik wat in mijn bureaustoel heen en weer geschoven. ,,Ik ga toch. We willen toch zeker niet dat cliënten zich ons herinneren als begeleiders bij wie je alleen in tijden van totale paniek en ontreddering terecht kunt?'' Ze had haar hoofd geschud. ,,Weet dat als je gaat, het in je eigen tijd is.'' Haastig knip ik thuis wat bloemen uit de hortensia. Ik spoel de verdwaalde insecten door de gootsteen, verwijder het overtallige blad…

De boot is nog niet aangemeerd of een stel ongedurige passagiers baant zich al een weg naar de bagagerekken. De enorme toestroom van mensen zorgt voor een opstopping bij de uitgangen, waar het personeel hoofdschuddend staat toe te kijken. Er trekt een indirect gevoel van medelijden door mijn lijf. Van zogenaamde beschaving blijft hier werkelijk geen kruimel over. Onwillekeurig gaan mijn gedachten uit naar een filmpje dat ik ooit op Youtube zag over de grote steden in China, waar er een heuse vraag naar 'proppers' bestaat. 'Proppers?', hoor ik menig lezer denken. Het is precies wat u denkt. Men neme…

Nog enkele seconden voor de trein vertrekt. Ik moet nu beslissen. Paniekerig graai ik mijn spullen bij elkaar. Ik zie mensen geërgerd kijken, hoor ze denken. Het zweet stroomt inmiddels in dunne straaltjes van mijn voorhoofd, langs mijn rug, langs mijn borst. Mijn hart bonkt hevig. In een wanhopige poging de overvolle trein uit te komen, struikel ik over een grote weekendtas. Geen idee van wie. Het maakt ook niet uit. Ik moet hieruit zien te komen. Ineens sta ik buiten. Alles is wazig. Ik strompel op het eerste bankje af dat ik zie. Ik grijp de leuning vast, voel…

Hoe merk je dat je ouder wordt? Wanneer mensen je vragen wat je voor je verjaardag wilt hebben en je echt niets kunt bedenken. Uit beleefdheid vraag je ze om praktische dingen als een stofzuiger of een boormachine, waarvoor ze het geld op wonderbaarlijke wijze bij elkaar weten te sprokkelen. Je bedankt ze, bent oprecht verrast. Je schotelt ze hapjes voor en trekt de goede wijnen open. Tot ik een jaar of dertien was, kochten mijn ouders voor elk van ons een schriftje van dik, glanzend papier. Mijn broertje en ik vochten vervolgens twee keer per jaar om de grote…

Wat wil jij hebben? Ze staart naar de blauwe, geplastificeerde map met ijsjes. ,,Ik denk een waterijsje. Of toch een split?'' Ik kijk naar haar bleke, smalle schouders, haar blauw dooraderde huid. Ze heeft haar haren opgestoken. Achter de toonbank zit een klein, Chinees mannetje op een klapstoeltje luid te telefoneren. Het is zo'n typisch wijkgericht cafetaria , waar je keuze beperkt blijft tot zoutige friet, een slappe frikadel of vettige Babi Pangang die zwemt in de saus. Laila trekt na veel gedraai en getwijfel de vriezer open, ik graai met mijn zweterige hand naar de uitverkoren ijsco's. We nemen…

De gebroeders Leeuwenhart. Het was de eerste gedachte die bij mij opkwam toen ik in de krant las dat de bibliotheek in Zuidbroek zou gaan sluiten. De gebroeders Leeuwenhart gaat over twee broers die kort naar elkaar sterven. Ondanks pijnlijke thema's als ziekte, oorlog en verlies, vond ik het als tienjarige vooral een hoopgevend boek. De belofte van andere werelden, het terugzien van geliefden.....Het maakte mij nieuwsgierig naar de wereld en voor het eerst durfde ik kritiek te uiten op de kerkdiensten waar we elke zondag naartoe gesleept werden. Toen ik het boek moest terugbrengen, voelde ik mij leeg en…

Mijn vader kocht afgelopen zaterdag een orgeltje. Een stoffig, oud gevaarte, met allerlei knopjes. Vol trots vertelde hij dat hij hem in een kringloop in Makkum op de kop had getikt. ,,Voor maar acht tientjes!'' En ze kwamen hem er nog voor brengen ook. Mijn broer en ik hadden hem verdwaasd aangekeken. Daar stond mijn vader trots te zijn, midden in de kamer. Een uitwaaierende kale plek op zijn hoofd, brandgaten in zijn rafelende blouse, de versleten oude mannen pantoffels onder de sjofele, bruine broek. Even zagen we hem voor wat hij was, een kind gevangen in een oud mannenlichaam,…